Την επικίνδυνη υπολειτουργία του δικτύου δομών για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών εξαιτίας της πολιτικής ΕΕ και κυβερνήσεων που βλέπουν την προστασία των γυναικών ως κόστος, αναδεικνύει η Ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ με ερώτηση που υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής του Κόμματος, Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος.
Παρά τα «μεγάλα λόγια» που συνόδευσαν και φέτος τις διακηρύξεις της ΕΕ και της κυβέρνησης της ΝΔ με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, επικίνδυνη τόσο για τις γυναίκες που έχουν υποστεί βία, όσο και για τους εργαζόμενους είναι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο δίκτυο των δομών για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών (Συμβουλευτικά Κέντρα, Ξενώνες Φιλοξενίας για τις κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους, γραμμή SOS 15900), αφού η χρηματοδότησή του από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα λήγει 31/12/2025.
Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ καταγγέλλει ότι « είναι τεράστιες οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης, όπως και όλων των προηγούμενων, που εξαρτούν εδώ και 14 χρόνια την χρηματοδότηση και λειτουργία του δικτύου σχεδόν αποκλειστικά από ευρωπαϊκά προγράμματα με «ημερομηνία λήξης», αντί να εξασφαλίζεται γενναία κρατική χρηματοδότηση.
Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων δουλεύει πάνω από δεκαετία με ετήσιες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που σημαίνει ότι στερείται δικαιώματα που ισχύουν στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα, ενώ αντιμετωπίζουν συχνά και καθυστερήσεις πληρωμών.
Παρά τις προσπάθειες των εργαζομένων, που βρίσκονται σε εργασιακή ομηρία και ανασφάλεια, παραμένουν οι τραγικές ελλείψεις και η υποστελέχωση των δομών. Τα μόλις 44 Συμβουλευτικά Κέντρα και οι 20 ξενώνες φιλοξενίας δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες. Την ίδια στιγμή, οι αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων δεν είναι «επιλέξιμη» δαπάνη, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ που υλοποιούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα.
Οι κατευθύνσεις της ΕΕ και των κρατών- μελών της είναι μέρος του προβλήματος, όχι της λύσης, καθώς τα μέτρα προστασίας και στήριξης των γυναικών από την πολύμορφη βία λογαριάζονται με το κριτήριο του «κόστους- οφέλους» για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Με αυτά τα αντιδραστικά υλικά γίνεται η αξιολόγηση, η μελέτη «βιωσιμότητας» των συμβουλευτικών κέντρων, των ξενώνων και στην Ελλάδα, δημιουργώντας ανασφάλεια για τη συνέχεια λειτουργίας των δομών με όλο το αναγκαίο προσωπικό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Οδηγία της ΕΕ 1385/2024 που συστήνει την ανάπτυξη δομών για την προστασία των κακοποιημένων γυναικών που θα παρέχουν τις υπηρεσίες νομικής, συμβουλευτικής, κοινωνικής στήριξης των γυναικών ακόμα και στους ξενώνες, επί πληρωμή. Η μόνη προϋπόθεση που τίθεται να είναι «οικονομικά προσιτές».
Με αυτή την «ευρωπαϊκή κανονικότητα» ΕΕ- κυβερνήσεις καλούν τις γυναίκες να συμβιβαστούν, προετοιμάζοντας νέες περικοπές στη χρηματοδότηση για κρίσιμες υποδομές, όπως και για τις δομές πρόληψης και προστασίας των κακοποιημένων γυναικών για να εξασφαλίσουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια για την πολεμική οικονομία και τα προγράμματα του Rearm EU, εμπλέκοντας τις γυναίκες, τα παιδιά τους, τους λαούς πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους».
Με βάση τα παραπάνω ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ υπέβαλε τα εξής ερωτήματα:
«Πώς τοποθετείται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
-Στο αίτημα για μονιμοποίηση των συμβασιούχων εργαζόμενων και για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων, καθώς και για δημιουργία και απρόσκοπτη λειτουργία δωρεάν κρατικών δομών για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, χωρίς την εμπλοκή ΜΚΟ κι ιδιωτών;
– Στο γεγονός ότι η λειτουργία των δομών καθορίζεται από την πολιτική του «κόστους-οφέλους», όπως αποδεικνύεται από την Οδηγία 1385/2024, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις πραγματικές ανάγκες των κακοποιημένων γυναικών για προστασία;
– Για το γεγονός ότι, ενώ προκλητικά καλεί τους λαούς σε θυσίες για πολεμικούς εξοπλισμούς μαμούθ, την ίδια στιγμή στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας περικόπτει τη χρηματοδότηση κι ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για την εμπορευματοποίηση του δικτύου δομών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών;»
