Η συντριπτική πλειοψηφία των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, για μια ευρύτατη κατηγορία έργων, «είναι ανεπαρκείς ή και αναξιόπιστες, βρίθουν αντιγραφών, ανακριβειών και ενίοτε ψευδεπίγραφων «διαπιστώσεων» ή και πεπερασμένων δεδομένων, για να παρουσιάσουν μια παραποιημένη εικόνα της πραγματικότητας και να οδηγήσουν σε εγκρίσεις και αποφάσεις στα μέτρα του άμεσου ενδιαφερόμενου», καταγγέλλει μ΄ανακοίνωση της , η Οικολογική Συμμαχία , και κατηγορεί τον υφυπουργό υποδομών , κ. Ταχιάο, για τις σχετικές πρόσφατες δηλώσεις του,
Η « Οικολογική Συμμαχία» επικαλείται:
– « Τις πολυάριθμες περιπτώσεις που η ανάλυση της βιοποικιλότητας μιας περιοχής – πανίδας και χλωρίδας – εξαϋλώνεται σε μια σύντομη, ψευδεπίγραφη, περιγραφή λίγων γραμμών ;
– Τις συνήθεις περιπτώσεις συνειδητής απόκρυψης της πλούσιας χλωρίδας για να «διευκολυνθεί» η εκτέλεση ενός έργου ;
– Στη συχνή απόκρυψη κρίσιμων στοιχείων που θα μπορούσαν να επιφέρουν σοβαρές τροποποιήσεις στην εκτέλεση του έργου, όπως η παρουσία ρεμάτων στην περιοχή αναφοράς του ;
– Στις περιπτώσεις που χρησιμοποιούνται συνειδητά πεπερασμένα δεδομένα καθόσον τα νεότερα θα έφεραν σοβαρές δυσκολίες στην εκτέλεση του έργου ;».
Και προσθέτει:
« Όταν ο Υφυπουργός Υποδομών Ταχιάος διαμαρτύρεται για την καθυστέρηση των αντιπλημμυρικών έργων στην Αττική – αναφερόμενος στο «μπλόκο» του αντιπλημμυρικού του ποταμού Ερασίνου από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων λόγω της ανάγκης προστασίας του τοπικού είδους «αττικόψαρο» – https://www.ieidiseis.gr/ellada/268626/bloko-sta-antiplimmyrika-tis-attikis-apo-to-attikopsaro – όταν καταδεικνύει ως αιτία της καθυστέρησης τον «έντονο περιβαλλοντικό ακτιβισμό» και τις συνεχείς καταγγελίες των περιβαλλοντικών οργανώσεων και όταν απορεί γιατί πιστεύει ότι οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων διαχειρίζονται κατά το καλύτερο δυνατό την περιβαλλοντική διάσταση των έργων, παρουσιάζεται στην καλύτερη περίπτωση ως επικίνδυνα αδιάβαστος (sic !!!).
– Αδιάβαστος ως προς τις σύγχρονες προσεγγίσεις στη διαχείριση των ρεμάτων και στην αντιπλημμυρική τους προστασία, κατά της οποίες μόνο η διατήρηση της φύσης και της φυσιολογίας του ρέματος είναι σε θέση να διασφαλίσει ταυτόχρονα την υδραυλική ασφάλεια και την πολύτιμη οικολογική του συνέχεια.
– Αδιάβαστος ως προς την εγκυρότητα των σχετικών Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που, όπως συντάσσονται, αποσκοπούν σε οτιδήποτε άλλο παρά στην βέλτιστη δυνατή διαχείριση της περιβαλλοντικής διάστασης των έργων.
– Αδιάβαστος ως προς τα βαθιά αίτια του «έντονου περιβαλλοντικού ακτιβισμού» και τις καταγγελίες των περιβαλλοντικών οργανώσεων που – για τους διαβασμένους – δεν επιδιώκουν τίποτα άλλο από την παρεμπόδιση της καταλήστευσης του περιβαλλοντικών μας πόρων από κάθε είδους ιδιοτελή συμφέροντα και τις πολιτικές που τα «στηρίζουν».

Ο Υπουργός Υποδομών Ταχιάος οφείλει να εμπεδώσει ότι η αναχρονιστική πεποίθηση της διαρκούς σύγκρουσης μεταξύ της φυσικότητας των δρόμων του νερού με το πρόβλημα της υδραυλικής τους ασφάλειας έχει πλέον εκπνεύσει.

Η επανεκτίμηση αξιών και ο επανορισμός εννοιών με όρους βιωσιμότητας, η επακόλουθη και συνεχής επικαιροποίηση του θεσμικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η σχετική επιστημονική τεκμηρίωση, οι αποφάσεις ανώτατων δικαστηρίων, η πίεση οργανώσεων και κινημάτων και η ανάγκη διαχείρισης νέων παραμέτρων όπως η κλιματική αλλαγή και η ανθεκτικότητα, έχουν παγιώσει μια άλλη θεσμική προσέγγιση στη διαχείριση των δρόμων του νερού, απόλυτα συνεπούς ως προς όλες εκείνες τις περιβαλλοντικές, οικολογικές και τοπιακές αξίες που τους χαρακτηρίζουν.

– Οι δρόμοι του νερού αναγνωρίζονται σήμερα ως ευαίσθητα τοπία, εντασσόμενοι ακόμη στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για το Τοπίο.
– Οι δρόμοι του νερού αναγνωρίζονται πλέον ως βασικοί παράγοντες για την επίτευξη της ανθεκτικότητας και της αναχαίτησης και προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή καθόσον φυσικό κεφάλαιο και υγροτοπικό οικοσύστημα.
– Η πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας επιβάλλει την διατήρηση των δρόμων του νερού αποκλειστικά και μόνο ακώλυτα λειτουργούντων – με ασφάλεια και πολυεπίπεδα – ως οικοσυστήματα.
– Η πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας επιβάλλει την αποκατάσταση των δρόμων του νερού στη φυσική τους κοίτη, με μόνη εξαίρεση την περίπτωση έργων λόγω μη επάρκειας της κοίτης.
– Η διατήρηση της οικολογικής κατάστασης των δρόμων του νερού και η προστασία οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας, διασφαλίζονται από τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες για τα νερά – 2000/60/ΕΕ – και τις πλημμύρες – 2007/60/ΕΕ – αλλά και από τα ψηφίσματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – 2013/249 – περί πράσινων υποδομών.
– Η κοινοτική Οδηγία περί επικαιροποίησης των «Σχέδιων Διαχείρισης Λεκάνης Απορροής» – σύμφωνα με τους στόχους της «Στρατηγικής της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2030» – καλεί όλα τα κράτη μέλη να προβούν στην επαναφορά των ρεμάτων σε κατάσταση ελεύθερης ροής – επαναφυσικοποίησης.
– Ο πρόσφατος Ευρωπαϊκός Κανονισμός για την Αποκατάσταση της Φύσης καλεί στην αποκατάσταση των οικοσυστημάτων των γλυκών υδάτων και των φυσικών λειτουργιών των δρόμων του νερού, ως θεμελιωδών για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και την απώλεια βιοποικιλότητας.

Δεν είναι λοιπόν το «αττικόψαρο» ή το κάθε «αττικόψαρο» που καθυστερεί την εκτέλεση των αντιπλημμυρικών έργων στην Αττική και σε κάθε Αττική. Ναι μεν το «αττικόψαρο» αποτέλεσε την αιτία διακοπής της παράλογης οχετοποίησης του ποταμού Ερασίνου σε ανοιχτή εξοχή (sic !!!) – μέσω της δίκαιης διακοπής της χρηματοδότησης του έργου από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων – αλλά τα αίτια της γενικής κατακραυγής ενάντια στα αντιπλημμυρικά τους θα πρέπει να αναζητηθούν αλλού : Θα πρέπει να αναζητηθούν στη συνεχώς διευρυνόμενη απόσταση μεταξύ ενός ημιμαθούς πολιτικού συστήματος καταστροφικών πολιτικών και μιας ευαισθητοποιημένης κοινωνίας που προσπαθεί να αντισταθεί, με κάθε πρόσφορο μέσο, στην γενικευμένη καταλήστευση των φυσικών της πόρων».

Προηγούμενο άρθροΕπίτιμος Δημότης Σερρών ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου
Επόμενο άρθροΟδικό δίκτυο αποκτά η Στρογγύλη Μεγίστης για πρώτη φορά στην ιστορία της