Την τριπλή περιβαλλοντική αποτυχία της κυβέρνησης αυτό το καλοκαίρι στηλίτευσε από το βήμα της Βουλής ο βουλευτής Ανατολικής Αττικής Μανώλης Χριστοδουλάκης, απαριθμώντας τις κυβερνητικές αποτυχίες στις δασικές πυρκαγιές, στην αντιμετώπιση της λειψυδρίας που απειλεί ολόκληρη την επικράτεια και στην οικολογική καταστροφή που συντελείται στον Παγασητικό κόλπο με τα νεκρά ψάρια.
Ο κ. Χριστοδουλάκης, αναφερόμενος στις πυρκαγιές του καλοκαιριού επεσήμανε όσα έχει ήδη καταθέσει το ΠΑΣΟΚ ως προτάσεις, την αξιοποίηση της δασικής υπηρεσίας και την στελέχωση της με εξιδεικευμένο προσωπικό. Μίλησε για τον ανεφάρμοστο κανονισμό πυροπροστασίας και τη σύγχυση που δημιούργησε στους πολίτες, και αναφέρθηκε στην απόληψη της βιομάζας από τα δάση, την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να μετατρέψει σε υπόθεση ιδιωτών.
Για το ζήτημα της λειψυδρίας, τόνισε τα ευχολόγια και τις κενές ανακοινώσεις της κυβέρνησης, υπογραμμίζοντας ότι το πρόβλημα αποκτά πολύ μεγάλες διαστάσεις και ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα τώρα, πριν να είναι αργά.
Αναφορικά με το μείζον ζήτημα της περιβαλλοντικής καταστροφής στον Παγασητικό κόλπο με τις εικόνες των νεκρών ψαριών να κάνουν τον γύρο του κόσμου, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στάθηκε στη λειτουργία του Οργανισμού Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας και υπενθύμισε τις αντιρρήσεις του ΠΑΣΟΚ στη σύσταση του εν λόγω οργανισμού υπό τη μορφή Ανώνυμης Eταιρίας. «Γιατί αυτό το στρατηγικό σχέδιο διαχείρισης των υδάτινων πόρων, να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί από ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου που βασίζεται στο πόρισμα των Ολλανδών εμπειρογνωμόνων και να μην αποτελεί κτήμα της τοπικής κοινωνίας, να μην αποτελεί προϊόν συνέργειας της Περιφέρειας Θεσσαλίας, του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, της κοινωνίας των πολιτών και των περιβαλλοντικών οργανώσεων», αναρωτήθηκε.
Όσον αφορά την κύρωση του υπό συζήτηση Πρωτοκόλλου ο κ. Χριστοδουλάκης τόνισε ότι πρόκειται για ευρωπαϊκή υποχρέωση της χώρας.
Η ομιλία
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας, έχει ως εξής :
“Συζητούμε στην Ολομέλεια της Βουλής την κύρωση του Πρωτοκόλλου για τη στρατηγική περιβαλλοντική εκτίμηση στη Σύμβαση της Οικονομικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη «για την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε διασυνοριακό πλαίσιο», η οποία κυρώθηκε με το ν. 2540/1997.
Θα ξεκινήσω την ομιλία μου με το προς κύρωση πρωτόκολλο.
Προφανώς, και επειδή πρόκειται για διεθνή υποχρέωση της χώρας, θα υπερψηφίσουμε την κύρωση του πρωτοκόλλου. Και θα το κάνουμε και με κάθε νομικό κείμενο, που αυξάνει την περιβαλλοντική προστασία σε διασυνοριακό επίπεδο, με 2 επισημάνσεις:
1. ότι η ερμηνεία και η επιλογή των έργων και δραστηριοτήτων που υπάγονται στο καθεστώς της στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτίμησης, πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ευρεία,
2. ότι παράλληλα, πρέπει να εξασφαλίζεται η μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή και διαβούλευση περιβαλλοντικών και υγειονομικών αρχών, της κοινωνίας των πολιτών και των περιβαλλοντικών οργανώσεων, ενώ παράλληλα πρέπει να επιτυγχάνεται το βέλτιστο επίπεδο διακρατικής συνεργασίας μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών.
Με την ευκαιρία, όμως, της σημερινής μας συζήτησης, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην τριπλή περιβαλλοντική αποτυχία της κυβέρνησης αυτό το καλοκαίρι:
• Δασικές πυρκαγιές
• Λειψυδρία τόσο στην Αττική, όσο και στην υπόλοιπη επικράτεια
• Τεράστια οικολογική καταστροφή στον Παγασητικό με τους εκατοντάδες τόνους νεκρών ψαριών
Λόγω του περιορισμένου χρόνου, δεν θα αναλύσω εκ νέου τα όσα είπα στην Επιτροπή για τις δασικές πυρκαγιές και την αντιμετώπιση της λειψυδρίας. Θα επαναλάβω απλά σε τίτλους.
Διαχείριση και προστασία των δασών:
• Υποστελεχωμένη και απαξιωμένη δασική υπηρεσία
• Προβληματικός και ανεφάρμοστος Κανονισμός Πυροπροστασίας
• Λανθασμένη επιλογή περί υβριδικών συνεταιριστικών σχημάτων, χωρίς καν να έχουν εκδοθεί οι προβλεπόμενες κανονιστικές αποφάσεις
Για το κρίσιμο ζήτημα της λειψυδρίας:
• Κατέθεσα, προσωπικά, σχετική ερώτηση στις 29 Αυγούστου, με την οποία ζητάμε 2 καθαρές απαντήσεις από την κυβέρνηση.
1. Ποιο είναι το σχέδιο αντιμετώπισης της λειψυδρίας, πέραν των γενικόλογων μέτρων με τη μορφή ευχολογίου που διατυπώσατε πριν από λίγες μέρες
2. Και από που θα βρεθούν οι πόροι για να εγγυηθείτε την υδατική ασφάλεια της Αττικής
Έρχομαι τώρα στο θέμα του Παγασητικού.
Παρακολουθήσαμε τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού στο Δημαρχείο του Κιλελέρ, και για ακόμη μία φορά ακούσαμε εξαγγελίες-ευχολόγια, με την υλοποίηση τους να μετατίθεται στο απροσδιόριστο μέλλον.
Και επειδή κρύβεστε πίσω από ένα βολικό μπαλάκι ευθυνών, να προσπαθήσουμε να βρούμε την άκρη.
Τον περασμένο Απρίλιο, εσείς, περάσατε με νόμο τον Οργανισμός Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας. Ανώνυμη Εταιρία, υπό την επίβλεψη, και άρα την ευθύνη, 3 συναρμόδιων Υπουργείων. Να ποιος έχει την ευθύνη. Ρωτάω: Ο Οργανισμός αυτός, υπάρχει; Λειτουργεί;
Μετά τον Daniel έπρεπε να εκπονηθούν έκτακτα σχέδια αντιμετώπισης επειγόντων περιβαλλοντικών κινδύνων και αντιμετώπισης της θαλάσσιας ρύπανσης στο λιμάνι του Βόλου. Έγινε κάτι τέτοιο; Προφανώς και όχι.
Και ανακύπτει ακόμη ένα ερώτημα:
Γιατί αυτό το στρατηγικό σχέδιο διαχείρισης των υδάτινων πόρων, να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί από ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου που βασίζεται στο πόρισμα των Ολλανδών εμπειρογνωμόνων και να μην αποτελεί κτήμα της τοπικής κοινωνίας, να μην αποτελεί προϊόν συνέργειας της Περιφέρειας Θεσσαλίας, του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, της κοινωνίας των πολιτών και των περιβαλλοντικών οργανώσεων;
Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που θα το είχαμε ήδη στα χέρια μας και όχι στο απροσδιόριστο μέλλον. Ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει την αντιμετώπιση των πλημμυρών, την άρδευση, την ορεινή υδρονομία και την κατασκευή φραγμάτων.
Συμπέρασμα. Είτε μιλάμε για πυρκαγιές, είτε για λειψυδρία, είτε για την οικολογική καταστροφή στον Βόλο, υπάρχει μία κοινή συνισταμένη: η κυβέρνηση παρακολουθεί παθητικά τη συνεχιζόμενη περιβαλλοντική υποβάθμιση της χώρας, χωρίς να λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα έγκαιρα και χωρίς να απεμπολεί το βασικό της δόγμα που είναι η ατομική ευθύνη και η σταδιακή ιδιωτικοποίησης της περιβαλλοντικής προστασίας.
Εμείς στο ΠΑΣΟΚ, την περιβαλλοντική προστασία και ανθεκτικότητα δεν την αντιλαμβανόμαστε ως ΣΔΙΤ, ούτε μονάχα ως επενδυτική ευκαιρία. Για εμάς, είναι δημόσιο αγαθό και οφείλει να τελεί υπό την προστασία ενός κράτους, το οποίο θα προλαμβάνει και θα θωρακίζει τους πολίτες του από την εντεινόμενη κλιματική κρίση».
